Kanchanaburi dag 1...

Kanchanaburi dag 1...
Vanochtend zijn we om 7.30 uur vertrokken voor een zeer lange dag in de bus. De busreis duurde uiteindelijk 11 uur. Natuurlijk hadden we wat stops, te beginnen bij een lokale markt. Deze was wel heel bijzonder omdat ze hier alleen maar producten van banaan verkochten. Erg grappig en lekker. We konden allerleis smaken bananen chips proeven, en natuurlijk voor onderweg maar gelijk twee zakjes meegenomen.

Na weer wat kilometers afgelegd te hebben, kwamen we bij het restaurant voor de lunch. Dit was een erg mooi plekje. Echt zo’n tentje dat je zelf niet zou kunnen vinden. Hier hebben we lekker gegeten. Nooit geweten dat er zoveel verschillende variaties van rijst met kip bestaan!

Onderweg kregen we ook weer wat uitleg over de rijstvelden en hoe het er vroeger aan toe ging. Zo leren we elke keer weer wat. Ook kopen de gidsen elke keer iets te eten bij de kraampjes wat we dan kunnen proeven. Dit keer was het sticky Rice in bamboe.

We vervolgden onze weg naar de plaats Kanchanaburi, de plek waar we uiteindelijk twee nachten gaan slapen. Maar eerst hadden we een stop bij the bridge over the River Kwai. Als eerste stopten we bij de begraafplaats. Dit is de grootste begraafplaats van de drie aan de Birma-Siam spoorweg. Hij bevindt zich dichtbij de plaats van het vroegere “Kanburi” krijgsgevangenenkamp, dat als doorgangskamp fungeerde voor de meeste gevangenen.

In december 1941 namen de Japanners deel aan de tweede Wereldoorlog. Ze veroverde in sneltempo het grootste deel van Zuidoost-Azië. Op zoek naar een kortere aanvoerroute tussen Birma (nu Myanmar) en Siam (nu Thailand) besloten de Japanners in 1942 krijgsgevangenen en burgers te gebruiken om een spoorlijn aan te leggen tussen Thanbyuzayat in het westen en Ban Ping in het oosten. Door ziekte, ondervoeding, uitputting en mishandeling heeft de Birmaspoorweg het leven gekost aan ongeveer 15.000 krijgsgevangenen en 100.000 burgeres, waaronder 1.800 Nederlanders en 5.000 oorlogsslachtoffers van het Gemenebest.
Het was indrukwekkend om daar te lopen omdat het toch een stukje tweede Wereldoorlog is wat niet zo heel bekend is voor mij. Als ik dan zo langs die grafen loop, bedenk ik me dat er hier dus ook een hoop mensen gestorven zijn voor onze vrijheid. En dan is het heel raar dat je opeens oog in oog staat met een graf van een sergeant met de naam A. Smit.
Ik was zo verdiept in het lezen van d grafen dat ik niet eens in de gaten had dat iedereen al in de bus zat en ik als enige nog op de begraafplaats rondliep.

We gingen verder naar de brug waar het uiteindelijk allemaal om ging, The Bridge! Ook dit is een apart gevoel om over die brug te lopen en te beseffen dat zoveel mensen hier aan gewerkt hebben en velen dit met de dood hebben moeten bekopen.
Het museum die bij de brug hoort was helaas al gesloten maar daar gaan we over 2 dagen alsnog naar toe.

En na dit alles was het dan tijd om naar het hotel te gaan. Een hotel aan de rivier. En aan de andere kant van de rivier ligt de jungle. Er schijnen daar apen te zitten. Bij aankomst, viel er gelijk een rust over me heen met al die natuurlijke geluiden. Ik ben blij dat we hier wat langer blijven en ben benieuwd hoe het er bij daglicht uitzien daar we al vrij laat aankwamen.

Net lekker gegeten en morgen mogen we iets uitslapen. We vertrekken pas om 8.30 voor de excursie.

Oja..... aan het begin had ik tegen onze lokale gids Yanyoung gezegd dat ik graag een Thaise hoed wil en gevraagd waar je die kan kopen. Vanaf die dag kijkt hij elke keer bij de markten of hij ze zag. Nadat ik van de brug af kwam, stond hij op me te wachten. Hij had er één gevonden voor me. Die heb ik dus gekocht.
Ik denk dat ik een extra koffertje/tas moet kopen voor al mijn souvenirs (hahah)!